Kleefkruid heeft zijn naam te danken aan de haakjes die aan de stengel, bladeren en de vrucht zitten, alles wat langs de plant strijkt blijft eraan vastplakken. Tijdens de bloeiperiode van mei tot oktober heeft de plant kleine onopvallende bloemetjes die uitgroeien tot kleine groen of paarsachtige vruchten. Kleefkruid groeit zowel op zonnige als schaduwrijke plekken en is vaak te vinden tussen brandnetels, dovennetels en fluitenkruid.

Kleefkruid wordt door velen beschouwd als onkruid, maar de plant is eetbaar en heeft een sterke geneeskrachtige werking. Vooral de jonge scheuten in het voorjaar zijn goed eetbaar omdat zij nog niet zulke sterke kleefhaartjes hebben, het kruid werd vroeger veel gebruikt in stampotten.    .

Geschiedenis:

Vroeger gebruikte men kleefkruid als zeef bij het melken, het kleefkruid werd hierbij opgerold tot een dikke bal en in een melkan gestopt. Kleefkruid werd ook gebruikt als stremsel bij het maken van kaas. Het sap van de plant wordt sinds oudsher gebruikt bij huisaandoeningen zoals eczeem, wondjes en zweren maar ook als middel om te ontgiften en afvalstoffen af te voeren. In de kruidengeneeskunde wordt het middel voorgeschreven bij de ziekte van Pfeifer, lymfklierkanker, keelamandelontsteking, blaasontsteking, prostaatproblemen en bij nier- en leverziekten. Kleefkruid is een voedselrijke plant en bevat veel gezonde stoffen.

•  

• Voedingsstoffen:

• •       ⚬ Vitamine: C

          ⚬ Mineralen: kalium en ijzer

          ⚬ Flavonoïden

          ⚬ Fenolzuur

          ⚬ Tannines

          ⚬ Glycosiden: asperuloside en aucubine

          ⚬ Cumarines

  •