Engelwortel

De plant is waarschijnlijk oorspronkelijk afkomstig uit Syrië en gedijt goed in vochtige gebieden en komt tegenwoordig ook veel voor in de gematigde en subpolaire gebieden op het noordelijk halfrond. De grote engelwortel heeft een rode tot paarse vlezige stengel, zijn bladeren zijn dubbelgeveerd en zijn bloemen zijn wit of witgroen welke van mei tot augustus in bloei staat. In Nederland komen twee verschillende soorten voor in het wild:

• Grote engelwortel (Angelica archangelica)

• Gewone engelwortel (Angelica sylvestris)

Deze twee soorten kunnen makkelijk van elkaar onderscheiden worden, de grote engelwortel heeft grote bloemen en geeft een sterke muskusachtige geur af als zijn bladeren gekneusd worden.

Geschiedenis:

Grote engelwortel heeft een zoete, verfrissende kruidige en bittere smaak. Het blad heeft een zoethoutachtige smaak en wordt in Scandinavische landen gegeten als groente. De stengels en jonge scheuten kunnen ook rauw gegeten worden zoals bleekselderij. Het wordt zelfs gebruikt als ingrediënt in likeuren als Bénédictine.   

Indianenstammen gebruikte de wortels van een andere giftige Amerikaanse soort (Angelica atropurpurea) om zelfmoord te plegen, maar ook bij het jagen waarbij zij hun handen insmeerden zodat de geur vis en wild aan zou trekken. Een andere Chinese variëteit, de Angelica sinensis, wordt sinds oudsher gebruikt in de traditionele Chinese geneeskunde. De plant wordt na Ginseng als één van de meest versterkende kruiden beschouwd, tevens zou het een bloeddrukverlagende en antibacteriële werking hebben. In de ayurveda wordt de Angelica glauca toegepast. 

De heidenen zagen de grote engelwortel als een beschermde plant, in het westen werd de plant pas populair in de 15e eeuw door de geneesheer Paracelsus die het voorschreef als middel tegen de pest, lepra en spijsverteringsproblemen. Uitwendig werd het toegepast bij jicht en reumatische klachten. Later stond het bekend als de wortel van de heilige geest omdat hij vele ziekten kon overwinnen en de betoveringen van heksen en kwade geesten verdreef. De geneesheer Parkinson gebruikte de gehele plant zowel wortel, blad als het zaad en prees zijn kenmerkende geur, smaak en aroma welke vergelijkbaar is met kalmoes. Binnen de kruidengeneeskunde wordt de plant toegepast als algemeen stimulerend, eetlustopwekkend middel, het bevordert de maagwerking en stimuleert de maagsappen, galafscheiding en heeft een anti-inflammatoire (ontstekingswerende), windverdrijvende en krampwerende werking op maag en darmen. Engelwortel wordt ook ingezet vanwege zijn stimulerende werking op de bloedsomloop, is aderversterkend en bloedvatverwijdend.   

Voedingsstoffen:

⚬ Etherische olie: o.a. alfa- betapineen, limoneen, archangelicine 

⚬ Flavononen: archangelenon

⚬ Zuren: Angelicazuur en koffiezuur
⚬ Bitterstoffen

⚬ Looistoffen
⚬ Adenosine

Kruidencombinaties:
Engelwortel is geschikt voor allerlei overheerlijke kruidencombinaties en is goed te combineren met:

⚬ Citroenmelisse
⚬ Anijs
⚬ Bijvoet
⚬ Kamille
⚬ Rozemarijn